Deze week houd ik het kort want ik ben allejezus druk met de crowdfunding! Maar ik wil jullie toch ff updaten!
Maandagavond
President Ramaphosa komt op tv om ons allemaal te vertellen dat we weer drank kunnen kopen (maandag t/m donderdag) EN dat we tot 22.00 uur in de restaurants voortaan ook weer mogen drinken. Joehoe! Nic bedenkt dat het wel top is om dan met Valentijn eens flink aan de zuip te gaan. Is dat wel goed voor de romantiek? wil ik weten. Nou, waarschijnlijk niet maar een kniesoor die daarop let. We moeten dus wel opletten dat we ergens deze week vóór donderdag de drankwinkel opzoeken.
Geen stroom en/of geen water
Het is de laatste tijd wel bar en boos hier. De stroom valt zeker 5 uur per dag uit en ook al weten we het bijna altijd van te voren, het begint toch knap irritant te worden. Want geen stroom=geen internet=geen telefoon. Zeker nu ik met de crowdfunding bezig ben en veel op social media moet doen om de boel te promoten begint het me danig de keel uit te hangen.
Nic heeft inmiddels twee abonnementen: eentje bij MTN en eentje bij Vodacom. MTN is zeg maar de KPN van Zuid-Afrika. En gedragen zich zoals ik me van KPN vroeger herinnerde: FLUT. Geen service. Nic is het spuugzat en gaat bellen. Dat bellen met een servicedesk is hier niet alles, om het maar eens zachtjes uit te drukken. Het lijkt erop alsof degene aan de andere kant druk bezig is in slaap te dommelen, of misschien al slaapt zelfs. Een soort gemompel en gesnuif en een eindeloze vermoeidheid, dat is wat er door de lijn naar je toekomt. Je moet vooral niet ongeduldig worden want dan hangen ze op!
Nic heeft er eentje aan de lijn die hij nauwelijks kan verstaan en gaat steeds harder roepen. Op een gegeven moment moet hij een code spellen. F for Foxtrot, zegt hij professioneel. M for Mother? vraagt de vrouw aan de andere kant. Neehee! Wat ZEG ik nou net! F FOR FOXTRRRROOOTTTTTT!!! Ze doet nog een poging: N for uhmmmm …. getverdegetver, daar kan ze effe niet opkomen zeg! Ik kijk om naar Nic en zie dat hij zijn Ik Geef Het Op-gezicht heeft opgezet. Dat lijkt nog het meest op een heel teleurgestelde St. Bernard die zijn koekje kwijt is. “PLLLEASE” zegt hij radeloos. Nope! Het gesprek wordt beëindigd. “En? En?” vraag ik. “She says there is no problem” antwoordt hij dramatisch en gaat met zijn tweede modem in de weer. Wir Schalten Um Nach Vodacom!
De Gig’s die hij daar heeft gekocht vliegen er doorheen, niet normaal. “It’s a rip-off” zegt hij en kijkt me hulpzoekend aan. Maar ja, wat kan IK eraan doen? Ik zit met Miel en Lu in een bundel en wij hebben 300 gig per maand. Dat kan ik maar beter niet zeggen, lijkt me. Al kan ik er hier in Zuid-Afrika natuurlijk geen fluit mee doen. We zullen er toch een oplossing voor moeten zien te verzinnen.
Donderdagavond
Nic heeft deze twee jongens uit de vriezer gehaald vanmorgen en ze liggen nu te sissen op de braai (binnen). Ik merk op dat een lekker rood wijntje nu niet verkeerd zou zijn. We kijken elkaar aan en hebben het tegelijk door: we zijn vergeten drank te halen voor Valentijn en de drankverkoop ligt nu weer plat tot maandagochtend. Ik vraag of we niet naar het township kunnen rijden maar dat is ‘s avonds niet zo’n goed idee begrijp ik. “Dan kunnen we ook peuken kopen!” zeg ik vals. Zijn hele gezicht licht op! Maar … dat feest gaat niet door Nicky! Want IK kan wel 1 peuk roken en weer ophouden, maar hij niet. En hij is er nu een jaar vanaf dus dat laten we maar zo.
We zijn ook vergeten om het restaurant te boeken voor Valentijn, dus het gaat lekker zo. Maar zondag gaat het regenen en dan kunnen we het grondpad sowieso niet rijden. Dus we besluiten om Valentijn morgen te vieren, dan kunnen we meteen boodschappen doen en ik kan mijn onderbroeken ruilen. Als dat nog kan tenminste. Want ik heb ze al aangehad! Geintje natuurlijk.
Ik kocht ze een paar weken geleden, large. “Are you sure?” vroeg de kassière nadat ze me van top tot teen heeft ingeschat. “Yep!” antwoordde ik. Ik koop altijd Large, dat zit lekker! Eenmaal thuis haalde ik er eentje uit de verpakking. GROOT! Niet normaal. Hij kwam ongeveer vanaf de bilpartij tot aan de borsten! Dus die ga ik morgen proberen te ruilen.
Vrijdag
In de ochtend moet ik mijn eerste nieuwsbrief de deur uit doen. Knettergek word ik van dat programma, Mailchimp. Had ik dat maar geleerd VOORDAT de crowdfunding begon. Nu moet alles haastje-repje. Vloekend en kreunend en steunend heb ik dat ding in elkaar gezet. Ondertussen geeft Nic tips vanaf de zijlijn. Goed bedoeld hoor, maar daar zit ik nou NET niet op te wachten natuurlijk. “I am on the video!” roept hij vrolijk. Wat??? Video?? Hoe kan dat nou, die had ik er toch uitgehaald?? Maar nee, hij heeft het over een andere video. “Jeeeezus man!” roep ik, zowat overspannen. Volgens hem moet ik er ook leuk de persoonlijke naam van de geadresseerde in laten zetten. Nou, dikke dinges 3 bier! Dat doe ik de volgende keer wel! Ik sterf inmiddels van de honger en ik ben er klaar mee.
Dus we gaan richting de Suziki en het grondpad op. Wat er gebeurt is sinds vorige week mag Joost weten maar het lijkt wel EEN grote kuil. We schudden alle kanten op en ik ben blij dat ik nog niet gegeten heb.
Eenmaal in Jeffreysbaai aangekomen rijden we naar het strand, daar zitten leuke restaurants. We kiezen voor Ocean’s Basket en eten fish&chips en gefrituurde inktvis. En … BIERRRRR! We nemen ieder een Windhoek en dat IS me toch lekker!
Met ronde buikjes gaan we richting het winkelcentrum. Daar gaat Nic naar de kapper en ik naar de superdrogist Dischem. Hij HAAT die winkel, ik niet. Het is geweldig wat ze daar allemaal hebben! Precies als ik naar buiten stap komt hij eraan gelopen. Hoe vlug die mannenkappers hier zijn, ongelooflijk.
Nu nog naar de Woolworth’s, onderbroeken ruilen. Eerst kijk ik of ze nog in een kleinere maat beschikbaar zijn maar nee. Dus dan maar naar de kassa. * Nee, ruilen kan niet. Ik leg haar uit dat deze LARGE echt niet normaal is. Ze rolt met haar ogen en roept er een collega bij. * Herhaal 3 keer vanaf *, het is net een haakpatroon. De vierde besluit dat de chef erbij moet komen. Zij haalt er een onderbroek uit en kijkt vol ontzag naar de omvang. “You see?” zeg ik en ja hoor, zij ziet ‘t. Ik krijg m’n geld terug. Nic kijkt vol ontzag naar me. Respect! Want normaal gesproken is Woolworth’s wil WET.
Als we terugkomen laden we alle boodschappen uit en stoppen alles meteen in de koelkast en vriezer, zelfs voor we maar iets anders doen. Want het is bloedheet en het heeft allemaal wel in een koelbox gezeten onderweg … maar toch. Vier uur later valt de stroom uit om de volgende dag pas weer om 15.00 uur aan te springen. Lekker met zo’n volle vrieskist! Gelukkig hebben we voor dit soort excessen heel veel zakken met ijs en koelelementen in de vriezer zitten dus het gaat allemaal nog net goed.
We balen flink want omdat we dit niet zagen aankomen hebben we niet alles optimaal kunnen opladen van te voren. Verder kunnen we ook niet wassen, stofzuigen of iets bakken in de oven. Dat laatste is nog wel het ergste want ik had mijn Valentijntje een taart beloofd. Maar gelukkig komt het uiteindelijk toch nog allemaal goed. Kijk maar!
Crowdfunding!
Nog 8 dagen en ik moet 1300 euro binnenpingelen om op 80% te komen, het minimum. Duimen jullie voor me? Hier nog de link voor al die mensen die vergeten zijn te doneren hahaaa!
https://www.voordekunst.nl/projecten/10970-inandoutofafrica-the-menopause-nomad